DOMOWE SPOSOBY ZWALCZANIA ŚLIMAKÓW W OGRODZI

Ślimaki to uciążliwe szkodniki, potrafiące w krótkim czasie zniszczyć dużą ilość roślin. W ogrodzie możemy spotkać kilka gatunków ślimaków: winniczek, wstężyk ogrodowy oraz pomrowy (ślimaki nagie). Obecność ślimaków nasila się w wilgotną i deszczową pogodę.

Objawami żerowania tych szkodników są wygryzione nieregularne dziury, głównie na dolnych liściach. Są one zdolne nawet do zjedzenia całej rośliny.

Szybkim i skutecznym sposobem na walkę ze ślimaki są środki chemiczne. Jednak nie wszyscy preferują taką metodę.

Dlatego przedstawimy Wam, jak skutecznie ograniczyć liczebność ślimaków w ogrodzie, w sposób nie zagrażający środowisku.

1)      Prewencja – najlepsza metoda, aby ślimaki nie zagościły w naszym ogrodzie na dłużej. Starajmy się utrzymywać porządek na rabatach, wyrywamy chwasty, regularnie kosimy trawę, usuwamy połamane gałęzie. W ten sposób zlikwidujemy miejsca schronienia dla nich.

2)      Skorupki jajek – jeżeli zauważymy, że ślimaki upodobały sobie konkretne rośliny, możemy wokół nich na ziemi rozsypać pokruszone skorupki jajek. Stworzy to barierę dla ślimaków, ostre krawędzie mogą je pokaleczyć, dlatego ominą to miejsce. Zamiast skorupek możemy użyć trocin lub drobnych kamyczków.

3)      Rośliny odstraszające – na rabatach warto posadzić rośliny, które swoim zapachem odstraszą ślimaki. Do roślin tych należą: szałwia lekarska, majerankiem, trybula, czosnek, cebula.

4)      Pułapka piwna – ślimaki uwielbiają piwo. W miejscach, gdzie najbardziej żerują zakopujemy słoik, 1-2cm poniżej poziomu ziemi. Słoik ten napełniamy piwem do 1/3 jego wysokości. Wabione zapachem piwa, ślimaki podpełzną tak blisko, że wpadną do środka i nie będą potrafiły wyjść. Pułapki należy codzienne opróżniać. W dużym ogrodzie warto umieścić kilka takich pułapek.

5)      Kawa – ślimaki nie lubią zapachu kawy. Dlatego rośliny możemy opryskać rozcieńczoną kawą. Skutecznie odstraszy to ślimaki.

6)      Naturalni wrogowie – do ogrodu sprowadzamy wrogów ślimaków, czyli jeże, myszy, ptaki, jaszczurki.

7)      Wiadro ogrodnicze – najprostsza metoda walki ze ślimaki. W deszczową pogodę wyruszamy do ogrodu z wiadrem i zbieramy napotkane ślimaki. Staramy się wyzbierać wszystkie. Następnie wywozimy je jak najdalej od naszego ogrodu, aby nie stanowiły już zagrożenia.

Rośliny balkonowe i tarasowe

Druga połowa maja to czas, w którym bez obaw możemy sadzić rośliny rabatowe i balkonowe.

Niezależnie od tego, gdzie chcemy posadzić nowe rośliny, przy ich wyborze należy uwzględnić położenie tarasu bądź balkonu, wymagania roślin oraz czas, jaki będziemy w stanie poświęcić na pielęgnację tych roślin.

Rośliny balkonowe możemy podzielić na ozdobne z kwiatów oraz ozdobne z liści.

Wśród nich są gatunki, które świetnie poradzą sobie na miejscach bardzo słonecznych. Jednak niektóre wymagają miejsc zacienionych.

Poniżej przedstawiamy zestawienie roślin balkonowych i tarasowych z uwzględnieniem ich wymagań oraz wysokości.

Rośliny balkonowe na stanowiska słoneczne

Rośliny balkonowe na stanowiska półcieniste i zacienione

Rośliny balkonowe o ozdobnych liściach

Jednoroczne kwitnące pnącza

W każdym ogrodzie powinna się znaleźć przynajmniej jedna taka roślina. Pnącza te pozwalają na stworzenie niezwykłych aranżacji ogrodowych lub balkonowych. Są dobrym pomysłem na zamaskowanie nieciekawych miejsc w ogrodzie, obsadzenie ogrodzeń czy stworzenie zielonych ścian. Zaletą tych roślin jest to, że co roku możemy zmieniać daną kompozycję w zależności od naszej wyobraźni. Warto dodać, że nie są narażone na przymrozki i zimowe mrozy. Dlatego do dzieła!

Przed wysiewem nasion czy sadzeniem gotowych sadzonek, należy przygotować dla nich odpowiednie stanowisko. Musi być ono dopasowane do wymagań poszczególnych gatunków. Powinniśmy także dobrze nawieźć podłoże, gdyż rośliny te przy swoim silnym i intensywnym wzroście potrzebują dużo składników pokarmowych.

Musimy także zapewnić pnączom podpory, po których będą się wspinać. Wybór jest uwarunkowany siła wzrostu danej rośliny.

W czasie uprawy dokładnie kontrolujmy, czy na roślinach nie pojawiają sie szkodniki lub choroby grzybowe. Zazwyczaj możemy zobaczyć mszyce, przędziorki lub ślimaki.

Gatunki jednorocznych pnączy:

1. 1.      Groszek pachnący – dorasta do 1,5  – 2m, kwitnie VII-VIII, kwiaty pachnące barwy białej, różowej, czerwonej, fioletowej. Wymaga stanowiska słonecznego, gleby żyznej, umiarkowanie wilgotnej. Może być sadzona przy  słabej podporze.
2. 2.      Wilec purpurowy – dorasta  do 3m , kwitnie VII-IX, kwiaty lejkowate o barwie fioletowej, niebieskiej, białej. Wymaga stanowisk słonecznych, gleby żyznej, wapiennej.
3. 3.      Nasturcja pnąca – dorasta do 3m, kwitnie Vi-IX, kwiaty pachnące o barwie pomarańczowej, żółtej, czerwonej, różowej. Wymaga stanowisk słonecznych i lekkich, słabo żyznych gleb. Owija się pędami wokół podpór, które powinny być dosyć solidne.
4. 4.      Kobea pnąca – dorasta do 3m, kwitnie VII-IX, kwiaty dzwonkowate, fioletowo niebieskie. Wymaga miejsc słonecznych i osłoniętych. Podpór czepia się za pomocą wąsów czepnych.
5. 5.      Tunbergia oskrzydlona – dorasta do 1 – 1,5m, kwitnie VI-X, kwiaty pięciopłatowe, zrośnięte w rurkę, pomarańczowe, żółte, kremowe. Wymaga miejsc słonecznych, umiarkowanie wilgotnych. Ma wiotkie cienkie pędy, którymi owija się wokół podpór.
6. 6.      Fasola wielokwiatowa – dorasta do 3 – 4m, kwitnie VI-X, kwiaty zebrane w grona, barwy białej, różowej. Lubi miejsca ciepłe, osłonięte, lekko wilgotne. Owija się pędami wokół podpór.

Uprawa truskawek 

Truskawki możemy uprawiać zarówno w gruncie, jak i w pojemnikach. W obu przypadkach należy zadbać o to, aby miejsce było słoneczne. Podłoże powinno być żyzne, próchniczne i przepuszczalne. Dobrze jeżeli jego odczyn pH będzie wynosić  5,5 do 6,2.

Terminy sadzenia truskawek

1. Termin letni – najlepszy termin, gdy posiadamy dobrze ukorzenione sadzonki. Duży plon uzyskujemy już w następnym roku.
2. Termin późnojesienny – sadzonki mogą przemarzać.
3. Termin wiosenny – owoce uzyskamy dopiero w następnym roku.

Nie należy sadzić truskawek w miejscu, gdzie wcześniej uprawialiśmy pomidory, ziemniaki, ogórki, maliny, truskawki, kalafior, kapustę.

Rozstawa sadzenia 25x50cm. Głębokość sadzenia powinna być równa głębokości systemu korzeniowego sadzonki.

W czasie uprawy utrzymujemy stałą wilgotność gleby – podlewamy rzadko, ale obficie. Glebę możemy także ściółkować, to pozwoli ograniczyć parowanie podłoża, np. słoma, trociny, agrowłóknina. Systematycznie usuwamy chwasty i zbędne rozłogi, które mogą osłabić rośliny. Truskawki nie mają dużych wymagań pokarmowych, ale warto zastosować nawozy przed posadzeniem roślin.

Po zbiorach (lipiec)na starszych uprawach przeprowadzamy koszenie liści, w celu odmłodzenia roślin.

Truskawki na zimę należy okryć, np. warstwą słomy o grubości 5-10cm lub specjalnej włókniny.

W czasie uprawy należy chronić truskawki przed chorobami i szkodnikami. Najczęściej występujące choroby to: szara pleśń, biała plamistość liści, mączniak. Natomiast do szkodników truskawek zaliczamy nicienie, roztocz truskawkowy.

Odmiany truskawek

• Honeyone – odmiana wczesna (przełom maja/czerwca).

Owoce dosyć duże, szeroko stożkowate, intensywnie czerwone, aromatyczne, smaczne, miąższ jasnoczerwony.

Odmiana odporna na polskie warunki klimatyczne.

• Korona – odmiana średnio wczesna (początek czerwca).

Owoce średniej wielkości, czerwone, smaczne, delikatne, miąższ jasnoczerwony.

Odmiana plenna, wytrzymała na mrozy.

• Senga Sengana – odmiana średnio późna (I połowa czerwca).

Owoce duże, szeroko stożkowate, ciemnoczerwone, kwaskowate, miąższ ciemnoczerwony.

Odmiana odporna na choroby, nicienie i na mróz.

• Polka – odmiana średnio późna (I połowa czerwca).

Owoce duże, ciemnoczerwone, stożkowate, miąższ jasnoczerwony, soczyste, słodkie. Odmiana bardzo plenna. Odporna na choroby, może przemarzać.

• Pegasus – odmiana późna (połowa czerwca).

Owoce szeroko stożkowate, czerwone,  aromatyczne, miąższ jasnoczerwony.

Odmiana bardzo plenna. Odporna na choroby.

Pielęgnacja różaneczników i azalii

W maju i czerwcu w ogrodach kwitną różaneczniki i azalie. Są to najpopularniejsze uprawiane krzewy z rodziny wrzosowatych. Aby wiedzieć jak prawidłowo je pielęgnować  należy umieć rozróżnić dwa rodzaje tych roślin. Różaneczniki to krzewy zimozielone. Natomiast azalie zrzucają liście na zimę, za wyjątkiem azalii japońskiej.

Rośliny te sadzimy od kwietnia do września. Dla różaneczników powinniśmy wybrać miejsca zacienione, najlepiej w cieniu drzew lub przy zbiornikach wodnych, gdzie występuje duża wilgotność powietrza. Azalie preferują stanowiska nasłonecznione lub lekko zacienione.

Rhododendrony  i azalie potrzebują kwaśnego oraz żyznego podłoża. Kwaśny odczyn ziemi wpływa na prawidłowe pobieranie składników pokarmowych. Chloroza między nerwami  na liściach może świadczyć o zbyt zasadowym podłożu, w jakim rosną. Przy sadzeniu warto na dno dołka wsypać warstwę 10-02cm drenażu. Po posadzeniu wierzchnią warstwę podłoża ściółkujemy korą, w celu zapewnienie odpowiedniej wilgotności gleby.

Nawożenie roślin wykonujemy w okresie wiosennym i wczesnoletnim, najpóźniej do końca czerwca. Zdążą się one wtedy przygotować do zimy. W tym celu stosujemy specjalne nawozy dla tej grupy roślin. Jesienią możemy je jeszcze zasilić jesiennym nawozem, który pomoże im dobrze przezimować.

Do zabiegów pielęgnacyjnych różaneczników i azalii możemy również zaliczyć cięcie sanitarne. Ogranicza się ono tylko do usuwania chorych lub połamanych pędów. Zbyt długie gałązki możemy skracać, co zagęści krzew i nada mu ładny pokrój. Po przekwitnięciu usuwamy suche kwiatostany, aby roślina nie traciła energii na tworzenie nasion.

Niestety rododendrony i azalie często są atakowane przez szkodniki  patogeny. Aby uratować roślinę, należy dokładnie obserwować je i w porę zastosować odpowiednie preparaty chemiczne.

Do najczęściej występujących chorób tej grupy roślin należą

• rdza – brązowe plamy i skupiska zarodników na liściach,
• szara pleśń – brązowe plamki z szarym nalotem,
• fytoftoroza – roślina wygląda na zwiędniętą.

Szkodniki różaneczników:

• chrząszcze (np. opuchlak truskawkowiec) – wygryzają dziury w liściach, żerują nocą, dlatego trudno je zauważyć,
• larwy chrząszczy – żerują na korzeniach, powodując obumieranie krzewu,
• .mączliki – białe „motylki” na spodniej stronie liści.

Zioła z ogrodu

Zioła to jedne z ulubionych roślin ogrodowych. Nie tylko zdobią nasz ogród czy taras, ale także są przydatne w kuchni.

Uprawa większości ziół jest bardzo łatwa. Większość z nich należy sadzić w miejscach osłoniętych i nasłonecznionych.  Zapewniamy im podłoże lekkie, przepuszczalne. Niektóre zioła (mięta, trybula) wymagają miejsc chłodnych i wilgotnych.

Zioła można uprawiać w gruncie lub w doniczkach, które ustawiamy na balkonie, tarasie. Decydując się na uprawę na grządkach należy je sytuować jak najbliżej domu, aby były łatwo dostępne. Grządki warto wysypać korą lub grysem, aby liście nie brudziły się. Zabezpieczy to także podłoże przed wysychaniem i zahamuje rozwój chwastów. Przy uprawie pojemnikowej musimy wybrać odpowiednie doniczki, z odpowiednim drenażem. Możemy także wykorzystać skrzynki balkonowe.

Zioła nie wymagają zbyt wiele zabiegów pielęgnacyjnych. Należy pamiętać o regularnym podlewaniu i zasilaniu ich odpowiednimi nawozami. Co kilka lat należy je odnawiać , zastępując nowymi roślinami. Ważne jest ogławianie ziół, przyspiesza to zawiązywanie nowych liści i sprzyja ich rozkrzewieniu.

Rozmaryn, pietruszkę, bazylię, szczypiorek, tymianek oraz miętę możemy uprawiać przez całą zimę w doniczkach, ustawionych na parapecie.

Zioła można podzielić na jednoroczne oraz wieloletnie.

Rzeżucha i owies na Wielkanoc 

Rzeżucha i owies to nieodzowne elementy dekoracyjne świątecznego stołu.

Kiedy najlepiej wysiać nasiona, aby zdążyły dostatecznie wyrosnąć?

Rzeżuchę wysiewamy na najpóźniej 7 dni przed Wielkanocą. Natomiast owies potrzebuj więcej czasu – ok. 10 dni. 

Uprawa rzeżuchy:

1. Kupujemy nasiona, najlepiej te w papierowych torebkach. Oczywiście zakupu dokonujemy w Centrum Ogrodniczym Mój Ogród i Dom.
2. Wybieramy pojemnik, do którego wysiejemy nasiona. Powinien on być płaski, np. miseczka, talerzyk. Wykładamy go watą lub ligniną i zwilżamy je wodą. Pamiętajmy, aby woda nie stała w pojemniku.
3. Wysiewamy nasiona równomiernie, tak, aby nie pozostawiać pustych miejsc i nasiona nie nachodziły na siebie. Następnie zwilżamy nasiona za pomocą spryskiwacza lub lekko je polewając. Aby szybciej wykiełkowały możemy przykryć pojemnik folią, ale należy w niej zrobić kilka otworów.
4. Pojemnik ustawiamy w ciepłym i jasnym miejscu. Podłoże musi być cały czas wilgotne, dlatego musimy je codziennie podlewać.
5. Po 2-3 dniach nasiona powinny zacząć kiełkować. Po 6-7 dniach rzeżucha będzie gotowa. Ścinamy, gdy kiełki będą mieć wysokość 4-5cm. Możemy je przechowywać przez dobę w lodówce.

 Uprawa owsa:

1. Nasiona są dostępne prawie w każdym centrum ogrodniczym, u nas także.
2. Na początku musimy zdecydować, w jaki sposób chcemy uprawić owies. Możemy wybrać wysiew nasion na ligninę, wtedy należy użyć głębokiego naczynia, np. miska, talerz. Gdy chcemy wysiać do ziemi, wybieramy płytką doniczkę.
3. Siew na ligninie – naczynie wykładamy duża ilością gazy, zwilżamy i rozkładamy nasiona. Nasiona stawiamy w suchym i nasłonecznionym miejscu, np. parapet w kuchni. Gaza musi być stale wilgotna. Tak samo jak w przypadku rzeżuchy możemy przykryć naczynie folią, aby przyspieszyć kiełkowanie nasion. Po 8-10 dniach możemy się spodziewać zadowalających efektów.
4. Siew do ziemi – do naczynia wsypujemy warstwę ok. 4cm ziemi, do której wysiewamy nasiona. Podłoże musi być stale wilgotne, możemy je np. zraszać. Donicę umieszczamy również w suchym i nasłonecznionym miejscu. Efekty możemy zobaczyć po 10-13 dniach.

   ---

 Ściółkowanie w ogrodzie

Ściółkowanie gleby to jeden z ważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych, jakie trzeba wykonać w ogrodzie.

Polega to na przykryciu gleby warstwą odpowiedniego materiału organicznego, bądź nieorganicznego. Ściółka taka daje wiele korzyści:

• wpływa na zdrowotność gleby,
• ogranicza parowanie gleby,
• hamuje rozwój chwastów,
• chroni przed mrozem, nadmiernym nagrzewaniem się podłoża, erozją,
• wzbogaca podłoże w próchnicę.

Wyróżniamy dwie grupy ściółek ogrodowych: organiczne i nieorganiczne.

Ściółki organiczne:

1. Kora – najpopularniejsza ściółka, może być z drzew iglastych lub liściastych. Dostępna w różnych frakcjach: gruba, drobna, a także surowa niesortowana. Jest estetyczna, wolno się rozkłada, ogranicza rozwój patogenów, wzbogaca glebę w próchnicę. Stosując korę sosnowa utrzymujemy kwaśny odczyn podłoża.
2. Kompost – produkowana przez nas samych na pryzmie. Jest jedną z najżyźniejszych ściółek. Jedynym minusem jest możliwość wzejścia na rabatach chwastów, których nasiona znalazły się w kompoście.
3. Igliwie – zbierane w ogrodzie sosnowe lub świerkowe. Nadają się do ściółkowania roślin kwaśnolubnych, w ogrodach o charakterze leśnym.
4. Trociny – nie mogą być świeże. Przed rozłożeniem należy je kompostować przez 3 lata, polewając je nawozami azotowymi.
5. Zrębki drewniane – otrzymane po wycince drzew lub po przepuszczeniu gałęzi przez rębarkę. Długo się rozkładają, nadają się pod drzewa i krzewy. Nie stosować na rabatach bylinowych.
6. Słoma – stosowana przy uprawie warzyw i truskawek. Chroni owoce przed nadmierną wilgocią oraz chorobami grzybowymi. Rozkłada się bardzo wolno.

 Ściółki nieorganiczne:

1. Kamień, żwir, tłuczeń – najpopularniejsza ściółka po korze. Bardzo dekoracyjna, chroni podłoże przed nadmiernym parowaniem, ogranicza rozwój chwastów. Stosowana przy bukszpanach, trawach ozdobnych, topiarach.
2. Agrowłóknina – stosowana głównie w uprawie warzyw, powoduje wzrost temperatury i hamuje rozwój chwastów. 

Zasady ściółkowania:

Ściółkować możemy przez cały sezon. Jednak najlepszym terminem jest wczesna wiosna. Podłoże jest wtedy dosyć wilgotne i wolne od chwastów. Przed wyłożeniem ściółki glebę należy spulchnić i usunąć chwasty.

Warstwa ściółki powinna mieć grubość od 5 do 10cm. Rozsypujemy ją równomiernie na całej powierzchni. Nie powinna ona dotykać łodyg i pni drzew, gdyż może to sprzyjać ich gniciu. Co jakiś czas powinniśmy uzupełniać ściółkę. 

Sadzenie kwiatów cebulowych, kwitnących latem

Cebule i bulwy kwiatów kwitnących latem sadzimy już od początku wiosny. Dokładne terminy sadzenia poszczególnych gatunków podajemy w tabeli poniżej.

Podczas wyboru cebulek należy zwrócić uwagę na ich ogólny stan. Powinny one być jędrne, zdrowe, bez plam i bez uszkodzeń. Zaraz po zakupie musimy je wysadzić do gruntu, aby nie przeschły.

Warto przed posadzeniem zamoczyć cebulki w preparatach grzybobójczych, aby zapobiec rozwijaniu się tych chorób. W tym celu można użyć takich preparatów jak:

• Bioczos BR, w postaci kostek miazgi czosnkowej – może być stosowany także do zaprawy nasion, do podlewania roślin i ich oprysku,
• Dithane Neo Tec 75 WG – do zaprawiania cebul i nasion roślin ozdobnych,
• Kaptan Zawiesinowy 50 WP – do zaprawiania bulw i cebul roślin ozdobnych, przed posadzeniem moczymy cebule w tym roztworze przez 30 minut,
• Topsin M 500 SC – zaprawianie przez moczenie cebul w cieczy około 15 minut.

Do uprawy roślin cebulowych najlepsze jest podłoże o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Powinna ona być lekka i przepuszczalna, wolna od chwastów. Przed sadzeniem spulchniamy ją, nawozimy nawozem do rośli kwitnących lub kompostem.

Cebule sadzimy piętką do dołu, w przypadku bulw tak, aby zawiązki korzeni znajdowały się na dole, a pąki na górze. Głębokość sadzenia odpowiada trzykrotnej wysokości cebul.

Dalsza pielęgnacja polega na regularnym nawożeniu i usuwania przekwitłych kwiatów. Oczywiście musimy także je podlewać.

Większość  letnich cebul i bulw  jest wrażliwa na mrozy, dlatego należy je wykopywać, gdy nadejdą pierwsze jesienne przymrozki. Przechowujemy je w pomieszczeniach w skrzynkach, a niektóre gatunki wymagają przesypania ich torfem, aby zapobiec ich wysuszeniu.

Marzec w ogrodzie

Cięcie winorośli

Cięcie winorośli to jeden z najważniejszych zabiegów, jakie trzeba przeprowadzać podczas uprawy tych roślin. Cięcie należy przeprowadzać corocznie i intensywnie. Jeżeli nie będziemy przycinać winorośli może dojść do szybkiego zagęszczania się pędów, drobnienia owoców i słabszego owocowania oraz zwiększenia podatności na choroby.

Cięcie należy przeprowadzić na przełomie lutego i marca, najpóźniej do połowy marca.

W celu dobrego rozkrzewienia rośliny należy skrócić zdrewniałe pędy jednoroczne, pozostawiając pęd główny oraz kilka bocznych, które będą owocowały.

 Cięcie powojników

Pod koniec marca możemy przyciąć powojniki rosnące w naszym ogrodzie. Należy jednak pamiętać, że sposób cięcia zależy od odmiany jaką uprawiamy. Cięcie wykonuje się nad parą pąków, a także usuwamy zaschnięte pędy i liście.

Powojniki kwitnące wiosną

Kwitną one na pędach zeszłorocznych, dlatego należy je przyciąć zaraz po kwitnieniu, zanim zawiążą pąki na przyszły rok. Usuwamy suche i słabe pędy oraz przerzedzamy te zbyt zagęszczone. W ten sposób przycinaj: powojnik alpejski (Clematis alpina), powojnik wielkopłatkowy (Clematis macropetala), powojnik górski (Clematis montana). 

Powojniki kwitnące wiosną i latem

Są to powojniki kwitnące w maju i powtarzające kwitnienie latem. Przycinamy je wiosną, ale wycinamy tylko pędy chore, słabe i przemarznięte. W ten sposób przycinaj odmiany 'Alabast', 'Dr. Ruppel', 'Duchness of Edinburgh', 'H.F. Young', 'Lasurstern', 'Multi Blue', 'Mime le Coultre', 'Nelly Moser', 'Niobe', 'Piilu', 'Snow Queen', 'The President', 'Miss Bateman'.

Powojniki kwitnące latem

W tym przypadku rośliny te można ciąć wczesnym latem, gdyż kwitną na tegorocznych pędach. Przycinamy je na wysokości 30cm, usuwamy pędy suche. Dotyczy to gatunków: powojnik włoski (Clematis viticella), powojnik tangucki (Clematis tangutica), powojnik całolistny (Clematis integrifolia) oraz powojnik Rehdera (Clematis Rehderiana)

 PRZESADZANIE ROŚLIN DONICZKOWYCH 

Rośliny doniczkowe powoli kończą swój okres spoczynku. Jest to odpowiedni czas na ich przesadzanie i ewentualny podział.

To najważniejszy zabieg pielęgnacyjny, od niego bowiem zależy zdrowotność roślin. Najlepszym terminem jest marzec, kiedy to rośliny najlepiej znoszą związany z tym zabiegiem stres.

Młode rośliny należy przesadzać co roku, natomiast starsze możemy co 3-4 lata.

Kiedy wiadomo, że należy przesadzić daną roślinę?

- korzenie przerastają donicę (wychodzą na wierzch doniczki lub przez otwory na dnie doniczki),

- roślina nie mieści się w donicy i wytworzyła dużo odrostów,

- wierzchnia warstwa podłoża tworzy skorupę.

Rośliny przesadzamy do doniczek o średnicy większej o 2-4cm. Każda donica powinna mieć na dnie otwory, umożliwiające odpływ nadmiaru wody. Warto również zapewnić dobry drenaż, np. w postaci keramzytu. Jego warstwa powinna wynosić ok. 5cm. Doniczkę wypełniamy świeżym podłożem, najlepiej specjalnie przeznaczonym do określonej grupy roślin doniczkowych, np. do palm, fiksów. Powinno ono być przepuszczalne i lekko kwaśne.

W trakcie przesadzania możemy dokonać podziału roślin. Rośliny takie rozdziela się pionowo na dwie lub trzy części nożem, bądź sekatorem i sadzimy do nowych doniczek. 

Należy uważać, aby podczas sadzenia do doniczek korzenie nie zagięły się ku górze. Dłuższe korzenie można skrócić. Gotową roślinę ustawiamy w jasnym, ciepłym miejscu i czekamy na efekty naszej pracy.

Regeneracja trawnika

Wiosenną reaktywację należy przeprowadzać co roku. W ten sposób zapewnimy sobie ładny trawnik przez wiele lat.

Proces regeneracji trawnika należy rozpocząć, gdy ziemia obeschnie. Chodzenie po nasiąkniętym wodą trawniku prowadzi do powstawania w nim zagłębień.

Gdy tylko teren będzie suchy możemy rozpocząć naszą pracę.

1. Na początku należy dokładnie wygrabić z trawnika liści, gałązek i innych zanieczyszczeń. Najlepiej użyć do tego szerokich grabi do liści. Jest to także sposób na pozbycie się filcu, czyli warstwa obumarłych liści, trawy.
2. Następnie kosimy trawę na wysokość ok. 2-3cm.
3. Kolejny krok to wertykulacja, czyli pionowe nacinanie podłoża na głębokość 5cm. W ten sposób usuwamy pozostałe zanieczyszczenia i mech, polepszamy dostęp powietrza, składników pokarmowych i wody do systemu korzeniowego.
4. Jeżeli trawnik wydaje się zbyt wilgotny należy przeprowadzić jego areację. Polega to na nakłuwaniu podłoża na głębokość ok. 15cm, co rozluźnia glebę i sprzyja rozkrzewieniu korzeni trawy. Po tym zabiegu teren należy zwałować, aby zniwelować wszelkie nierówności.
5. Teraz nadszedł czas na wykonanie dosiewki, tam gdzie jest to konieczne. Miejsca takie najpierw spulchniamy, wysiewamy nasiona, wałujemy i na koniec obficie podlewamy. Do uzupełnienia ubytków na trawniku najlepiej użyć gotowych dosiewek, które oprócz nasion traw zawierają również torf i nawóz wspomagający wschody nasion.
6. Ostatnim etapem regeneracji trawnika jest jego nawożenie – początek kwietnia. W tym celu należy zastosować nawóz wieloskładnikowy ,który zapewni wszystkie składniki pokarmowe. Można także użyć nawozu długodziałającego, który stopniowo będzie uwalniał niezbędne składniki.

Na tym nie kończy się pielęgnacja trawnika. Należy systematycznie przeprowadzać koszenia, nawadniać go, usuwać chwasty, a także nawozić.

CIĘCIE RÓŻ

Cięcie róż to jeden z podstawowych zabiegów w czasie uprawy tej grupy roślin. Według niektórych to skomplikowana czynność. Tak naprawdę nie jest to wcale trudne. Należy tylko dostosować sposób cięcia do rodzajów róż, jakie rosną w naszym ogrodzie.

Metoda cięcia: cięcie wykonujemy na wysokości 1-1,5cm nad górnym wychodzącym na zewnątrz oczkiem, ciecie musi być prostopadłe lub pod lekkim skosem (rana powinna być jak najmniejsza), ostrym narzędziem. Zbyt niskie przycięcie spowoduje, że pąk obumrze, a zbyt wysokie, że wierzchołek pędu zaschnie. Ranę po cięciu można posmarować maścią ogrodniczą. Warto także po wykonania cięcia zasilić róże nawozami wieloskładnikowymi z azotem.

Cięcie wiosenne

Do przycinania przystępujemy już wiosną, na przełomie marca i kwietnia. Jest to tzw. wiosenne cięcie róż. Wykonujemy go corocznie. Ma na celu uformowanie korony przez wycięcie pędów niepotrzebnych, a pozostawienie 3-7 najsilniejszych. Usuwamy, wycinając u podstawy:

• Pędy suche, przemarznięte, uszkodzone w wyniku przykrywania lub odkrywania – jest to tzw. cięcie sanitarne,
• Odrosty korzeniowe, czyli wilki, które wyrastają poniżej miejsca okulizacji,
• Pędy cienkie i słabe (do 5mm średnicy) oraz wrastające do wnętrza korony,

Róże wielkokwiatowe i wielokwiatowe – te dwie grupy róż możemy przycinać na dwa sposoby:

• Cięcie krótkie – wykonujemy na 2–3 oczkiem (nad powierzchnią ziemi). W ten sposób uzyskamy mniej pędów dłuższych o większych pąkach i dorodnych kwiatach, ale później kwitnących.
• Cięcie długie – wykonujemy nad 7–9 oczkiem. Uzyskamy krótkie pędy z drobniejszymi kwiatami, ale wcześniej kwitnącymi.

Róże okrywowe

Wykonujemy tylko cięcie odmładzające co 4–6 lat. Wszystkie pędy skracamy na wysokość 10–15 cm nad powierzchnią ziemi, nie zwracając uwagi na pąki.

Róże pnące

Odmiany kwitnące tylko raz w roku tniemy co roku bardzo silnie. Należy usunąć przekwitnięte pędy oraz długie, cienkie pędy wyrastające z podstawy. Odmiany powtarzające kwitnienie przycinamy co 2 lata wycinając najstarsze grube pędy oraz cienkie zagęszczające koronę. Wycinamy także wszystkie obumarłe części.

Róże parkowe

U odmiany powtarzających kwitnienie pędy skracamy o 1/3–1/2 długości . Róże kwitnące raz w roku przycinamy po kwitnieniu, co 2–3 lata, przerzedzając tylko krzew.

Róże pienne

Przy tych różach należy pamiętać o zachowaniu kulistego kształtu korony. Wycinamy pędy krzyżujące się i martwe. Pędy skracamy na 3 oczka.

Cięcie letnie – polega ono na usuwaniu przekwitłych kwiatostanów, wycinając je nad pierwszym prawdziwym liściem (pierwszy pięciolistkowy liść). Cięcie to dotyczy róż, które powtarzają kwitnienie, czyli z grup róż wielkokwiatowych, pnących i parkowych. Zabieg ten pobudza do tworzenia kolejnych pąków.

Cebula dymka już jest! 

Ciesząca się niezmienną popularnością wśród naszych klientów cebula dymka już w sprzedaży.

Jeśli lubisz smak świeżego szczypiorku z twarożkiem wystarczy, że wsadzisz kilka cebulek do doniczki i już po paru dniach wspaniały dodatek do potraw pojawi się w Twoim domu.

Nic nie smakuje lepiej niż własnoręcznie wyhodowany, zdrowy szczypiorek.

Oczywiście cebulki możemy też wysadzać bezpośrednio do ogrodu

Zima bielimy drzewa i krzewy

Hortensja Hydrangea dlaczego nie kwitnie

            Ładna, popularna wśród naszych klientów hortensja kwitnie od początku lata do pierwszych przymrozków. Ładne, duże kwiaty mogą być białe, różowe, błękitne. Aby pięknie rosnąć i kwitnąć potrzebuje żyznego i próchniczego podłoża. Lepiej rośnie w półcieniu, ale wówczas może słabiej kwitnąć. Wymaga też systematycznego podlewania. Nie znosi gleb ciężkich i gliniastych.

            Hortensje dzieli się na dwie grupy- na hortensje kwitnące na pędach zeszłorocznych oraz na te kwitnące na pędach tegorocznych. Na pędach zeszłorocznych kwitną hortensje ogrodowe hydrangea macrophylla. Zawiązują one pąki kwiatowe już w drugiej połowie lata, a kwitną latem kolejnego roku. I tu pojawia się często pytanie klientów, dlaczego moja hortensja nie kwitnie?

1. Hortensja ogrodowa może nie kwitnąć ze względu na nieprawidłowe cięcie. Jeśli przytniemy zdrewniałe pędy z zawiązanymi pąkami kwiatowymi- nie zakwitnie. Z tego względu hortensji ogrodowej nie powinno się ciąć każdego roku. Wykonuje się tylko cięcia tzw. sanitarne- usuwa się przemarznięte gałęzie po zimie, uschnięte lub połamane.

2. Drugą przyczyną tego, że hortensja ogrodowa nie kwitnie może być zmarznięcie wierzchołków, a nawet całych pędów z zawiązanymi już pąkami kwiatowymi. Z karp, które nie ucierpiały z powodu mrozu wiosną wyrosną bujne pędy, jednak nie będą miały pąków kwiatowych i nie zakwitną (hortensja ogrodowa kwitnie na pędach zeszłorocznych). Dlatego bardzo ważna jest ochrona hortensji ogrodowej zimą- trzeba je dobrze ochronić przed przemarznięciem.  Najlepiej z liści, torfu usypać kopczyk wokół hortensji, a górę zabezpieczyć agrowłókniną lub specjalnym kapturem zimowym- oba artykuły dostępne są w naszym centrum ogrodniczym przy ulicy Naramowickiej.

3. Na obfitość kwitnienia ma również wpływ odpowiednie podlewanie i nawożenie rośliny specjalnymi mieszankami nawozowymi do hortensji, dostępnymi w naszym sklepie. Niedobór składników mineralnych może powodować słabszy wzrost i problemy z zawiązywaniem się paków kwiatowych.

 W Polsce dobrze rosną też hortensja bukietowa hydrangea paniculata. Jest bardziej odporna na mrozy, kwitnie na biało, a w miarę przekwitania kwiaty  różowieją. Dobrze nasze warunki znosi też hortensja krzaczasta hydrangea aborescens, a szczególnie odmiana wielkokwiatowa Grandiflora. Ta hortensja osiąga wysokość do 1m, ma dość cienkie gałązki, które uginają się pod ciężarem dużych kwiatów. A co najważniejsze kwitnie na pędach tegorocznych i dlatego można bez obaw przycinać ją wiosną,